ताजा अपडेट
मन्त्री कोरल्ने कारखाना बन्यो देश, ३३ वर्षमा १४ प्रधानमन्त्री र हजार मन्त्री
२०४६ सालमा निर्दलीय पञ्चायती व्यवस्था अन्त्य भएर बहुदल प्राप्त भएपछि मुलुकमा सरकार स्थिर बनेन। राजनीतिक दलहरुका लागि सत्ता र शक्ति प्राथमिक विषय बन्दा सरकार ढाल्ने र चढाउने खेल व्यवस्था नै परिवर्तन भइसक्दा पनि जारी छ।
हरेक राजनीतिक दलको उद्देश्य सत्तामा पुगेर नागरिकका इच्छा/आकांक्षा सम्बोधन गर्ने नै हो। तर सत्तामा पुग्नका लागि दलहरुले मरिहत्ते गर्ने तर जनअपेक्षा सम्बोधनका विषयमा चासो नदिँदा जनआक्रोश र नागरिक निराशा बढेको छ। आवधिक निर्वाचनले दिएको कार्यादेशअनुसार सत्ता सञ्चालन गर्नुको साटो पद र शक्तिका लागि नैतिक/अनैतिक प्रयास जारी राख्दा देश मन्त्री उत्पादन गर्ने कारखाना बनिरहेको छ।
२०४६ सालको जनआन्दोलनको जगमा ३० वर्ष लामो निर्दलीय पञ्चायती व्यवस्था ढल्यो र बहुदलीय संसदीय व्यवस्था प्राप्त भयो। बहुदल प्राप्तभएपछि ०४७ साल वैशाख ६ गते कृष्णप्रसाद भट्टराईको नेतृत्वमा सरकार सरकार बन्यो। त्यसयता २८ वटा सरकार बनिसकेका छन्। यो अवधिमा १४ जनाले सरकारको नेतृत्व गरिसकेका छन्। यीमध्येे दुई जना मन्त्रिपरिषद्का अध्यक्ष थिए। तत्कालीन राजा ज्ञानेन्द्र शाह र तत्कालीन प्रधानन्यायाधीश खिलराज रेग्मीले मन्त्रिपरिषद् अध्यक्षका रूपमा सरकारको नेतृत्व गरेका छन्।
बहुदल प्राप्तीपछि हालसम्म ४३ उपप्रधानमन्त्री बनिसकेका छन्। यो अवधिमा देशले १ हजार २ मन्त्री कोरलिसकेको छ। यसमा राज्यमन्त्री र सहायकमन्त्री समेत समावेश छन्। केही दिनमा अझै मन्त्री थपिनेछन्।
शुक्रबार नियुक्त मन्त्रीलाई शपथ खुवाउँदै राष्ट्रपति रामचन्द्र पौडेल।
संख्यात्मक तथ्यांक यो भएपनि मन्त्रीहरु पटक/पटक दोहोरिएका कारणले मन्त्री बन्ने व्यक्तिको संख्या भने उक्त संख्याभन्दा कम छ। ३३ वर्षमा उपप्रधानमन्त्रीका रूपमा ४३ पटक शपथ लिएपनि उपप्रधानमन्त्री बन्ने व्यक्तिको संख्या भने २७ छ। १८ जना एक/एकपटक उपप्रधानमन्त्री बन्दा एक जना ४ पटक, ३ जना तीन पटक र ६ जना दुईपटक उपप्रधानमन्त्री बने।
यो अवधिमा बनेका क्याबिनेट मन्त्रीको संख्या ६५७ भएपनि व्यक्तिको संख्या भने ३९५ छ। जसमध्येेे २७१ जना एकपटक मात्रै मन्त्री बन्दा १२४ जना भने पटक/पटक दोहोरिएर ३८५ पटक मन्त्री पदमा पुगेका छन्। यस्तै राज्यमन्त्रीको संख्या २५८ छ। जसमध्येेे २०८ जना एकपटक मात्रै राज्यमन्त्री बन्दा २२ जना पटक/पटक गरी ५० पटक राज्यमन्त्री बनेका छन्।
२०४६ पछिको ३२ वर्षमा ८७ जना सहायकमन्त्री बनेका छन्। जसमध्येेे ७९ जना एकपटक मात्रै सहायकमन्त्री बन्दा चार जना २/२ पटक सहायकमन्त्री बनेका छन्।
बहुदल प्राप्त भएपछिको ६ वर्षपछि मुलुकमा १० वर्ष (०५२-०६२) लामो सशस्त्र द्वन्द्व भयो। दिनदहाडै निहत्था नागरिक मारिएपनि दलहरुले भने सरकार बनाउने र ढाल्ने खेल छोडेनन्। बहुदल प्राप्त भएको १८ वर्षपछि २०६२/०६२ को जनआन्दोनको बलमा राजतन्त्र अन्त्य भयो। व्यवस्था परिवर्तनपछि राजनीतिक दलका नेताहरुले युग नै परिवर्तन भएजसरी ‘नयाँ नेपाल’को नारा दिन थाले।
२०७४ सालमा निर्वाचनपछि चुनावबाट आएको संविधानसभाले संविधान दिन सकेन ०६४ देखि ०७० सम्मको अवधिमा मुलुकले पाँच वटा सरकार बने। नेताहरुले भने जस्तो नेपाल न नयाँ भयो, नयाँ युगको सुरुवात नै, थपिए मन्त्री मात्रै।
०७० सालमा संविधानसभाको अर्को निर्वाचन भयो। निर्वाचन सम्पन्न भएको २ वर्ष (२०७२ असोज ३) मा मुलुकले संविधान पायो। त्यो बेलासम्म ‘नयाँ नेपाल’को नारा बिर्सिसकेका नेताहरुले विकास र समृद्धि, राष्ट्रियता, राष्ट्रिय अखण्डतालगायतका विषयलाई नारा बनाएर आफू शक्तिमा पुग्ने/टिकिरहने खेलमा लागे। नेताहरुले यी नारापाठ लगाइरहेका छन्, दिनहुँजसो आवृत्ति लगाइरहेका छन्।
०७४ सालमा संविधान कार्यान्वयनका लागि भएको निर्वाचनपछि नेकपाले (माओवादी र एमालेको गठबन्धन) झन्डै दुई तिहाइ शक्तिसहित प्रतिनिधि सभामा बलियो उपस्थिति बनायो। ०७५ सालमा दुई पार्टीबीच एकता भएर नेपाल कम्युनिस्ट पार्टी बन्यो। तर ०७७ सम्म पुग्दा नेकपा छिन्नभिन्न भइसकेको थियो।
तत्कालीन प्रधानमन्त्री तथा नेकपा अध्यक्ष केपी शर्मा ओलीले ०७७ पुस ५ गते संसद् विघटन गरेपछि राजनीतिक कोर्स नै बदलियो। नेकपा विभाजित भयो। २०७७ फागुन २३ गते नेकपाको नाम विवादमा फैसला गर्दै सर्वोच्च अदालतले एमाले-माओवादी पूर्ववतरुपमा नै फर्किए। ०७८ सालमा नेकपा एमाले पनि टुक्रियो र माधवकुमार नेपालले नेकपा एकीकृत समाजवादी पार्टी बनाए। वाम गठबन्धनको सरकार ५ वर्ष चल्ने जनअपेक्षा खण्डित भयो। ०७८ असार २९ गते नेपाली कांग्रेसका सभापित शेरबहादुर देउवा प्रधानमन्त्री बने। जबकि ०७४ को निर्वाचनमा कांग्रेसले पाएको जनमत कमजोर थियो।
प्रधानमन्त्रीमा शपथ लिँदै शेरबहादुर देउवा (दायाँ)।
गत मंसिरमा सम्पन्न निर्वाचनमा पाँच दलीय गठबन्धनले तालमेल गरेको थियो। तर सत्ता स्वार्थ नमिल्दा मिलेर चुनाव लडेका पाँच दल पुस १० गते छिन्नभिन्न बने। प्रधानमन्त्री कांग्रेस सभापति देउवा प्रधानमन्त्री बन्ने कि माओवादी अध्यक्ष पुष्कमल दाहाल प्रचण्ड बन्ने भन्ने विषयमा सहमति नजुट्दा पाँचदलीय गठबन्धन औपचारिक रूपमा विर्सजन भयो। र बन्यो एमाले-माओवादीसहितको ७ दलीय गठबन्धन। त्यही ७ दलीय गठबन्धनको समर्थनमा प्रचण्ड प्रधानमन्त्री बने। उनले १९ जना मन्त्री ३ जना राज्यमन्त्री बनाए। तर त्यो गठबन्धन २ महिना पनि चल्न सकेन।
फागुन १३ गते माओवादीले राष्ट्रपतिमा कांग्रेसका रामचन्द्र पौडेललाई समर्थन गरेसँगै पुस १० मा बनेको गठबन्धनको विधिवतरुपमा अवसान भएको थियो। अहिले कांग्रेस-माओवादी सहितको १० दलीय सत्ताधारी गठबन्धन बनेको छ। नेताहरुले भनेजस्तो विकास र समृद्धिका कुरा कतै भेटिन्न, बरु मन्त्रीहरू बन्ने बनाउने विषयमा ध्यान एकत्रित छ। प्रधानमन्त्री प्रचण्डले शुक्रबार मन्त्रिपरिषद्लाई विस्तार गरेका छन्। मुलुकले नयाँ एक उपप्रधानसहित ११ मन्त्री पाएको छ। अब ५ जना मन्त्री र ३ राज्यमन्त्री थप हुन बाँकी छ।
शुक्रबार विस्तारित मन्त्रिपरिषद् र मन्त्रीहरूले पाएको जिम्मेवारी।
यी हुन् १४ जना प्रधानमन्त्री
२०४६ सालको राजनीतिक परिवर्तनपछि १४ जनाले २९ वटा सरकारको नेतृत्व गरे। यो अवधिमा कांग्रेसका कृष्णप्रसाद भट्टराई दुई पटक प्रधानमन्त्री बन्दा कांग्रेसकै गिरिजाप्रसाद कोइराला पाँच पटक प्रधानमन्त्री बने।
एमालेका मनोमहन अधिकारी एक पटक प्रधानमन्त्री बन्दा कांग्रेस सभापति शेरबहादुर देउवाले गिरिजाको रेकर्डसँग बराबरी गरेका छन्। राप्रपाका लोकेन्द्रबहादुर चन्द दुई पटक प्रधानमन्त्री बन्दा सूर्यबहादुर थापा पनि समान संख्यामा प्रधानमन्त्री बनेका छन्। यसै बीचमा तत्कालीन राजा ज्ञानेन्द्र शाहले एकपटक शासनसत्ता हातमा लिएर मन्त्रिपरिषद् अध्यक्ष बने।
मुलुकमा गणतन्त्र स्थापनापछि प्रधानमन्त्री बन्न थालेका माओवादी केन्द्रका अध्यक्ष पुष्पकमल दाहाल प्रचण्ड हाल तेस्रो कार्यकालमा छन्। एमालेबाट माधवकुमार नेपाल, झलनाथ खनाल, माओवादीकै डा बाबुराम भट्टराई, खिलराज रेग्मी (मन्त्रिपरिषद्को अध्यक्ष), र कांग्रेसका सुशील कोइराला एकएक पटक प्रधानमन्त्री बन्दा एमाले अध्यक्ष केपी शर्मा ओली दुई पटक प्रधानमन्त्री बनेका छन्।
२८ जना उपप्रधानमन्त्री, ४ पटक गच्छदार
बहुदल प्राप्त भएपछि हालसम्म २८ जना उपप्रधानमन्त्री बने। २०४७ सालपछि बनेका पहिलो उपप्रधानमन्त्री माधवकुमार नेपाल हुन्। उनी २०५१ सालमा मनोमहन अधिकारीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा रक्षा र परराष्ट्रमन्त्री बनेका थिए।
२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा शैलेजा आचार्य उपप्रधान तथा जलस्रोतमन्त्री बनेकी थिइन्। वामदेव गौतम तीन पटक मन्त्री बने र तीनै पटक उपप्रधान तथा गृहमन्त्री बनेका थिए। गौतम २०५३, २०६५ र २०७० सालमा उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए।
हालका राष्ट्रपति रामचन्द्र पौडेल दुई पटक उपप्रधानमन्त्री बने। उनी २०५६ गिरिजाप्रसाद र कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए। ०५९ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा बद्रीप्रसाद मण्डल उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए।
एमाले नेता भरतमोहन अधिकारी २ पटक उपप्रधानमन्त्री बने। उनी २०६१ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेट र २०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बने। २०६३ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा केपी शर्मा ओली र अमिक शेरचन उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए।
नेपालमा सबैभन्दा धेरै पटक उपप्रधानमन्त्री बन्ने नेता हुन्, विजयकुमार गच्छदार। उनी०६६ मा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा, ०६८ मा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा, ०७२ मा ओलीको क्याबिनेटमा र ०७४ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा गरी चार पटक उपप्रधानमन्त्री बने।
०६६ सालमा नेपालको क्याबिनेटमा सुजाता कोइराला उपप्रधानमन्त्री बनेकी थिइन्। नेकपा माओवादी केन्द्रका नेता कृष्णबहादुर महरा ३ पटक उपप्रधानमन्त्री बने। महरा २०६७ मा खनालको क्याबिनेटमा, २०७३ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा र २०७४ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए।
जसपाका अध्यक्ष उपेन्द्र यादव २ पटक उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए। यादव २०६७ सालमा खनालको क्याबिनेटमा र ०७४ सालमा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए। नेकपा माओवादी केन्द्रका नेता नारायणकाजी श्रेष्ठ तीन पटक मन्त्री बन्दा तीनैपटक उपप्रधानमन्त्री बनेका छन्। उनी २०६७ सालमा खनालको क्याबिनेट, २०६८ सालमा भट्टराईको क्याबिनेटमा र २०७९ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बनेका छन्।
उपेन्द्र यादव
कांग्रेस नेता कृष्णप्रसाद सिटौला २०६८ सालमा भट्टराईको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बनेका छन्। एमालेका वरिष्ठ उपाध्यक्ष ईश्वर पोखरेल २ पटक उपप्रधानमन्त्री बनेका छन्। उनी २०६८ सालमा भट्टराईको क्याबिनेटमा र २०७४ सालमा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान बनेका थिए।
कांग्रेस नेता १५ प्रकाशमान सिंह २०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए। राप्रपा नेपालका अध्यक्ष कमल थापा २०७२ सालमा ओलीको क्याबिनेट र २०७४ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा उपप्रधानी बनेका थिए।
एमाले उपाध्यक्ष विष्णु पौडेल ०७७ सालमा ओलीको क्याबिनेट र २०७९ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री बने। एमाले नेता टोपबहादुर रायामाझी २०७२ मा, एमाले नेता भीम रावल ०७२ मा, राष्ट्रिय जनमोर्चाका अध्यक्ष चित्रबहादुर केसी ०७२ मा उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए।
कांग्रेस नेता विमलेन्द्र निधि ०७३ सालमा, गोपालमान श्रेष्ठ ०७४ सालमा र राजेन्द्र महतो ०७८ सालमा उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए। राष्ट्रिय स्वतन्त्र पार्टीका अध्यक्ष रवि लामिछाने र राप्रपाका अध्यक्ष राजेन्द्र लिङ्देन ०७९ सालमा उप्रधानमन्त्री बनेका थिए।
शुक्रबार कांग्रेस उपसभापति पूर्णबहादुर खड्का पहिलोपटक उपप्रधानमन्त्री बनेका छन्। यसअघि चार पटक मन्त्री बनेका उनले सुरुमा मन्त्री पदमा नियुक्ति नलिने बताएपनि पछि उपप्रधानमन्त्रीसहित रक्षा मन्त्रालयको जिम्मेवारी लिएर सरकारमा पार्टीको नेतृत्व गरेका छन्।
गच्छदार १० पटक मन्त्री
विजयकुमार गच्छदार नेपाली राजनीतिमा अवसरवादी नेताका रूपमा परिचित छन्। ४ पटक उपप्रधानमन्त्री भइसकेका उनी १० पटक क्याबिने मन्त्री र १ पटक राज्यमन्त्री बनेका थिए।
गच्छदार नेपालमा सबैभन्दा धेरै पटक उपप्रधानमन्त्री बनेका नेता हुन्। २०४८ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटबाट उनको सत्ता राजनीतिको यात्रा सुरु भएको हो। त्यो क्याबिनेटमा उनी सञ्चार राज्यमन्त्री थिए। २०५२ मा शेरबहादुर देउवा क्याबिनेटमा उनी राज्यमन्त्रीबाट मन्त्रीमा बढुवा भए।
देउवाको क्याबिनेटमा उनी निर्माण तथा यातायातमन्त्री बनेका थिए। २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा निर्माण तथा यातायातमन्त्री बनेका गच्छदार २०५५ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा निर्माण तथा यातायातमन्त्री बनेका थिए।
२०७४ वैशाख २५ गते प्रधानमन्त्रीको उपस्थितिमा राष्ट्रपतिसँग शपथ लिँदै नवनियुक्त मन्त्री विजयकुमार गच्छदार
उनी २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री र २०५८ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा जलस्रोतमन्त्री बनेका थिए। २०६५ सालमा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री बनेका गच्छदार २०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा उपप्रधान, भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री बने।
गच्छदार २०६८ सालमा डा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा गृहमन्त्री, २०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा भौतिक पूर्वधार तथा यातायातमन्त्री र २०७४ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा उपप्रधान, संघीय मामला तथा स्थानीय विकासमन्त्री बनेका थिए।
८ पटक मन्त्री बन्दा ६ पटक अर्थमन्त्री बने रामशरण
नेपालको इतिहासमै सबैभन्दा धेरै पटक अर्थमन्त्री बनेका नेता हुन् डा रामशरण महत। उनी ८ पटक मन्त्री बन्दा ६ पटक अर्थमन्त्री र २ पटक परराष्ट्रमन्त्री बनेका छन्। २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री बनेका महत २०५५ मा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा परराष्ट्रमन्त्री बनेका थिए। २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा पनि परराष्ट्रमन्त्री नै बनेका महत २०५६ मै बनेको गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री बने।
उनी २०५८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेट र २०६३ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री बने। २०६३ मा जारी भएको अन्तरिम संविधान अनुसार गठन भएको गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा पनि अर्थमन्त्री बनेका महत पछिल्लो पटक २०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा पनि अर्थमन्त्री थिए।
शरदसिंह पनि ८ पटक मन्त्री
पञ्चायतकालदेखि नै सत्ताको स्वाद चाखेका शरदसिंह भण्डारी बहुदलप्राप्त भएपछि पनि ८ पटक क्याबिनेट मन्त्री र १ पटक राज्यमन्त्री बनिसकेका छन्। बहुदलअघिदेखि उनी मन्त्री भएको संख्या गणना गर्ने हो भने १२ पटक पुगिसकेको छ। भण्डारीले शुक्रबार पनि मन्त्रीका रूपमा शपथ लिएर १२औँ पटक मन्त्री बनेका हुन्।
बहुदलपछि भण्डारी पहिलो पटक २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा विनाविभागीय राज्यमन्त्री। सोही क्याबिनेटमा उनी विनाविभागीय मन्त्री बनेका थिए। २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा युवा खेलकुद तथा संस्कृतिमन्त्री बनेका उनी २०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा पनि युवा खेलकुद तथा संस्कृतिमन्त्री नै बनेका थिए।
भण्डारी २०५८ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री, २०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्डयनमन्त्री बनेका थिए। २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा रक्षामन्त्री बनेका उनी २०७८ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा ऊर्जा तथा जलस्रोतमन्त्री बनेका थिए।
खुमबहादुर र कमल थापा ७/७ पटकमन्त्री
खुमबहादुर खड्का र कमल थापा ७/७ पटकमन्त्री बनेका छन्। २०४८ साल देखि २०४८ सालसम्मको १० वर्षमा खड्का ७ पटक मन्त्री बने। ०४८ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा निर्माण तथा यातायातमन्त्री बनेका खड्का २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा स्थानीय विकासमन्त्री बनेका थिए।
२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री र २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षण र आपूर्तिमन्त्री बनेका थिए। २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा निर्माण तथा यातायातमन्त्री बनेका उनी २०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा जलस्रोत र निर्माण तथा यातायातमन्त्री बने। उनी अन्तिमपटक २०५८ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा गृह र स्थानीय विकास मन्त्री बनेका थिए।
सत्ता राजनीतिमा अवसर छोप्न माहिर कमल थापा २०५२ सालदेखि २०७४ सालसम्म २ पटक उपप्रधान समेत गरेर ७ पटक मन्त्री बनेका छन्। २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा कानून न्याय तथा संसदीय व्यवस्थामन्त्री बनेका उनी २०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको सरकारमा आवास तथा भौतिक योजनामन्त्री बनेका थिए।
२६ फागुनमा संघीय मामिला तथा स्थानीय विकासमन्त्री कमल थापा राष्ट्र्रपति विद्यादेवी भण्डारीबाट राष्ट्रपति भवन शीतलनिवासमा शपथ लिंदै। तस्वीर: रासस
२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा परराष्ट्र मन्त्रालय सम्हालेका थापा २०६० सालमा थापाकै क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए। २०६२ सालमा ज्ञानेन्द्र शाहको अध्यक्षतामा बनेको मन्त्रिपरिषद्मा गृहमन्त्री थिए। २०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा परराष्ट्रमन्त्री बनेका थापा २०७४ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा ऊर्जामन्त्री थिए।
सिंह, पौडेल र ठाकुरलाई ६-६ पटक अवसर
कांग्रेस नेता प्रकाशमान सिंह, एमाले उपाध्यक्ष विष्णु पौडेल र लोकतान्त्रिक समाजवादी पार्टीका अध्यक्ष महन्थ ठाकुर समान ६-६ पटक मन्त्री बनेर सिंहदरबार छिरेका छन्।
प्रकाशमान सिंह १ पटक उपप्रधानमन्त्रीसमेत बनेका छन्। उनको सत्तायात्रा २०५२ सालाबाट सुरु भएको हो।
२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा उनी जनसंख्या तथा वातावरणमन्त्री बनेका थिए। २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा पनि जनसंख्या तथा वातावरणमन्त्री बनेका सिंह २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा स्थानीय विकासमन्त्री थिए। २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा आपूर्तिमन्त्री, २०६१ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री बनेका उनी २०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा उपप्रधानसहित सङ्घीय मामिला तथा स्थानीय विकासमन्त्री बनेका थिए।
एमाले उपाध्यक्ष विष्णु पौडेल भने ६ पटक मन्त्री बन्दा २ पटक उपप्रधानमन्त्री बनेका छन्। पहिलो पटक २०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा युवा खेलकुद तथा संस्कृतिमन्त्री बनेका पौडेल २०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा जलस्रोत मन्त्री बने। २०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा रक्षामन्त्री बनेका उनी २०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री बने। पौडेल २०७७ सालमा ओलीकै क्याबिनेटमा उपप्रधानसहित अर्थमन्त्री र २०७९ पुस १० गते बनेको प्रचण्डको क्याबिनेटमा उपप्रधान सहित अर्थमन्त्री बनेका थिए।
लोसपा अध्यक्ष महन्थ ठाकुर पनि मन्त्री बनेर ६ पटक सिंहदरबार छिरेका छन्। उनी पहिलो पटक २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए। २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा ठाकुर सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए। २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री बनेका ठाकुर २०५६ सालमै गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा कानून न्याय तथा संसदीय व्यवस्थामन्त्री बने।
२०६३ सालमा गिरिजाप्रसादकै क्याबिनेटमा कृषि तथा सहकारीमन्त्री र २०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि बनेको अन्तरिम सरकारमा वातावरण, विज्ञान तथा प्रविधि मन्त्री बनेका थिए।
५ पटक मन्त्री बन्ने ११ भाइ
पूर्णबहादुर खड्का, चिरञ्जीवी वाग्ले, गोविन्दराज जोशी, भरतमोहन अधिकारी, विमलेन्द्र निधि र बुद्धिमान तामाङले बहुदलपछि पाँच पटक क्याबिनेट मन्त्री बन्ने अवसर पाएका छन्। हृदेयश त्रिपाठी, जयप्रकाशप्रसाद गुप्ता, कृष्णबहादुर महरा, राजेन्द्र महतो र गिरिराजमणि पोखरेल पनि समान ५/५ पटक मन्त्री बनेका छन्।
नेपाली कांग्रेसका उपसभापति पूर्णबहादुर खड्का अहिलेसम्म ५ पटक मन्त्री बनिसकेका छन्। २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा युवा, खेलकुद तथा संस्कृति र जनसंख्या तथा वातावरणमन्त्री बनेका उनी २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री बनेका थिए। उनी २०५८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा उद्योग वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री र २०६१ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री बनेका थिए। शुक्रबार प्रचण्ड क्याबिनेटमा उपप्रधानसहित उनी रक्षामन्त्री बनेका छन्।
नेपाल समाजवादी पार्टीका नेता महिन्द्रराय यादव पाँच पटक क्याबिनेट मन्त्री र एक पटक राज्यमन्त्री बनेका छन्। शुक्रबार महिला, बालबालिका तथा ज्येष्ठ नागरिकमन्त्रीमा नियुक्त भएका यादवले २०५४ बाट क्याबिनेटमार्फत् सत्तायात्रा थालेका थिए। सूर्यबहादुर थापा नेतृत्वको सरकार बिना विभागीय मन्त्री बनेका यादव २०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री बने। २०६८ सालमा उनी डा बाबुराम भट्टराई नेतृत्वको सरकारमा सिँचाई मन्त्री थिए। २०७८ सालमा शेरबहादुर देउवा नेतृत्वको सरकारमा कृषिमन्त्री थिए।
चिरञ्जीवी वाग्ले १० वर्षको अवधिमा पाँच पटक मन्त्री बन्ने अवसरमा पाएका नेता हुन्। २०४८ सालमा गरिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा आपूर्ति मन्त्री बनेका उनी २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए। २०५५ सालमा गरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा भूमिसुधार तथा व्यवस्था र वाणिज्यमन्त्री बनेका वाग्ले २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा स्थानीय विकास र महिला तथा समाज कल्याणमन्त्री र २०५८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री बनेका थिए।
गोविन्दराज जोशी ८ वर्षको अवधिमै ५ पटक मन्त्री बने। २०४८ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा शिक्षा, संस्कृति तथा समाज कल्याणमन्त्री बनेका उनी २०५२ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा पनि शिक्षामन्त्री बने। उनी २०५५ मा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री, २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा जलस्रोतमन्त्री र २०५६ सालमै गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री बनेका थिए।
एमाले नेता भरतमोहन अधिकारी पनि ५ पटक मन्त्री बन्ने सौभाग्य पाएका नेता हुन्। जसमध्येेे २ पटक उनी उपप्रधानमन्त्री बनेका थिए। २०५१ सालमा मनमोहन अधिकारीको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री बनेका उनी २०५३ मा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा निर्माण तथा यातायातमन्त्री बनेका थिए। अधिकारी २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा अर्थ र कानून तथा न्यायमन्त्री, २०६१ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा अर्थमन्त्री बनेका थिए। अधिकारी अन्तिम पटक २०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा अर्थमन्त्री बनेका थिए।
कांग्रेस नेता विमलेन्द्र निधि ५ पटक मन्त्री बनेका छन्। जसमध्येेे एकपटक उपप्रधानमन्त्री बने। पहिलो पटक २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा सामान्य प्रशासनमन्त्री बनेका निधि २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा पनि समान्य प्रशासनमन्त्री बनेका थिए। निधि २०६१ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा शिक्षा तथा खेलकुदमन्त्री, २०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा भौतिक पूर्वधार तथा यातायातमन्त्री र २०७३ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा गृहमन्त्री बनेका थिए।
राप्रपाका नेता बुद्धिमान तामाङ ९ वर्षको अवधिमा ५ पटक मन्त्री बने। २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा भूमिसुधार तथा व्यवस्थामन्त्री बनेका उनी २०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा वाणिज्यमन्त्री, २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री, २०६० सालमा थापाकै क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री र २०६१ मा ज्ञानेन्द्र शाहको अध्यक्षतामा रहेको मन्त्रिपरिषद्मा उद्योग वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री बनेका थिए।
बहुदलपछि ५ पटक मन्त्री बन्ने ११ नेतामध्येेेका एक हुन् जयप्रकाशप्रसाद गुप्ता। उनी एकपटक राज्यमन्त्री समेत बने। ५ पटक मन्त्री बन्दा उनी ४ पटक सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए।
२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चार राज्यमन्त्री बनेका गुप्ता २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए। गुप्ता २०५६ सालमा गिरिजाप्रसादकै क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री, २०५८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री, २०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा कृषि तथा सहकारीमन्त्री र २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए।
०६२/०६३ को जनआन्दोलन पछि शान्तिपूर्ण राजनीतिमा आएको नेकपा माओवादी केन्द्रका नेताहरुले मन्त्री बन्ने सन्दर्भमा कांग्रेस र एमालेका नेतालाई टक्कर दिइरहेका छन्। माओवादीबाट सबैभन्दा धेरै पटकमन्त्री बन्ने नेतामध्येेेका एक हुन्, कृष्णबहादुर महरा। उनी ५ मन्त्री बनेका छन्। जसमध्येेे तीन पटक उपप्रधानमन्त्री।
२०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठित गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री बनेका थिए महरा। २०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा पनि सूचना तथा सञ्चारमन्त्री नै बनेका महरा २०६७ मा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा गृहमन्त्री बने। महरा २०७३ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा अर्थमन्त्री र २०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा परराष्ट्रमन्त्री बनेका थिए।
लोसपाका नेता राजेन्द्र महतोले २०६३ साल यता ५ पटक मन्त्री बन्ने अवसर प्राप्त गरे। उनी एकपटक उपप्रधानमन्त्री समेत बने। महतो पहिलो पटक २०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठित गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा उद्योग वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री बनेका थिए। २०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री बनेका उनी २०६६ सालमा मावधकुमार नेपालको क्याबिनेटमा वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री, २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री र २०७८ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा सहरी विकासमन्त्री बनेका थिए।
माओवादीमा मन्त्री बन्ने रेसमा महरालाई टक्कर दिएका नेता हुन्, गिरिराजमणि पोखरेल। उनी पनि ५ पटक मन्त्री बनेका छन्। पहिलो पटक २०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठित गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री बनेका पोखरेल २०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री बनेका थिए।
पोखरेल २०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा शिक्षामन्त्री, २०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री र २०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा शिक्षामन्त्री बनेका थिए।
१६ जना बने ४ पटक मन्त्री
शक्तिबहादुर बस्नेत, गोपालमान श्रेष्ठ, रामचन्द्र पौडेल, राधाकृष्ण मैनाली, चक्रप्रसाद बाँस्तोला. डा प्रकाशचन्द्र लोहनी, बलराम घर्तीमगर, गजेन्द्र नारायण सिंह, सर्वेन्द्रनाथ शुक्ला चार पटक मन्त्री बनेका छन्। यस्तै, हृदयेश त्रिपाठी, सिद्धराज ओझा, महेश आचार्य, लेखराज भट्ट, दीपक बोहोरा, टोपबहादुर रायामाझी र प्रभु साह पनि ४ पटक मन्त्री बन्ने अवसर पाएका छन्।
२०६३ पछि सत्तायात्रा थालेको माओवादीबाट चार पटक मन्त्री हुने सौभाग्य पाउने कमै मात्र नेतामध्येेे एक हुन् शक्तिबहादुर बस्नेत। उनी पछिल्लो १२ वर्षको अवधिमा ४ पटक क्याबिनेट मन्त्री बनेका छन्। २०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री बनेर सत्तायात्रा थालेका उनी २०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री बनेका थिए।
२०७४ सालमा ओलीकै क्याबिनेटमा वन तथा वातावरणमन्त्री बनेका बस्नेतले २०७९ मा प्रचण्ड नेतृत्वको सरकारमा मन्त्री बन्ने अवसर पहिलो पटक पाएका हुन्। शुक्रबार मन्त्री पदमा शपथ लिएका बस्नेतले ऊर्जा मन्त्रालयको जिम्मेवारी पाएका छन्।
गोपालमान श्रेष्ठ एक पटक उपप्रधानसहित ४ पटक मन्त्री बनेका छन्। २०४८ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा वाणिज्यमन्त्री बनेका श्रेष्ठ, २०५८ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री, २०६३ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री र २०७४ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा शिक्षामन्त्री बनेका थिए।
अहिले राष्ट्रपति बनेका रामचन्द्र पौडेल यसअघि २ पटक उपप्रधानसहित ४ पटक मन्त्री बनिसकेका नेता हुन्। २०४८ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा स्थानीय विकास मन्त्री बनेका पौडेल २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा शिक्षामन्त्री बनेका थिए। उनी २०५६ मा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा स्थानीय विकासमन्त्री र २०६३ सालमा गिरिजाप्रसादकै क्याबिनेटमा शान्ति तथा पुननिर्माणमन्त्री बनेका थिए।
१० वर्षको अवधिमा ४ पटक मन्त्री बन्ने नेता हुन्- राधाकृष्ण मैनाली। २०५१ सालमा मनमोहन अधिकारीको क्याबिनेटमा कृषी तथा भूमिसुधारमन्त्री बनेका उनी २०५३ मा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री, २०५५ मा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री र २०६१ सालमा राजा ज्ञानेन्द्रको क्याबिनेटमा शिक्षा तथा खेलकुदमन्त्री बनेका थिए।
कांग्रेस नेता चक्रप्रसाद बाँस्तोला त्यस्ता नेता हुन्, जो ४ वर्षको अवधिमा ४ पटक मन्त्री बन्न सफल बनेका थिए। उनी २०५२ साल देखि ०५६ सालसम्मको अवधिमा ४ पटक मन्त्री बने। उनी पहिलो पटक २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री बनेका थिए।
२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा कृषिमन्त्री बनेका बाँस्तोला २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा पनि कृषिमन्त्री र २०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा परराष्ट्रमन्त्री बनेका थिए।
डा प्रकाशचन्द्र लोहनीले ८ वर्षमा ४ पटक मन्त्री बन्ने अवसर प्राप्त गरे। २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा परराष्ट्रमन्त्री बनेका लोहनी २०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्वाबिनेटमा पनि परराष्ट्रमन्त्री, २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा कृषिमन्त्री र २०६० सालमा थापाकै क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री बनेका थिए।
बलराम घर्तीमगर १० वर्षको अवधिमा ४ पटक मन्त्री बनेर सिंहदरबार छिरे। २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा आवास तथा भौतिक योजनामन्त्री बनेका घर्तीमगर २०५४ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा पनि आवास तथा भौतिक योजनामन्त्री बनेका थिए। उनी २०५४ सालमै सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा निर्माण तथा यातायातमन्त्री र २०६१ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा विज्ञान तथा प्रविधिमन्त्री बनेका थिए।
गजेन्द्र नारायण सिंह ३ वर्षको अवधिमै ४ पटक मन्त्री बनेका थिए। २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा आपूर्तिमन्त्री बनेका सिंह २०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा आपूर्ति तथा विज्ञान प्रविधिमन्त्री बनेका थिए। २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा स्थानीय विकासमन्त्री र २०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री बनेका थिए, सिंह।
४ पटक मन्त्री र १ पटक सहायकमन्त्री बन्ने अवसर पाएका नेता हुन्, सर्वेन्द्रनाथ शुक्ला। २०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा जलस्रोत सहायकमन्त्री बनेका उनी २०५४ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा वाणिज्यमन्त्री बनेका थिए। शुक्ला २०५४ सालमै सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री, २०६० मा थापाकै क्याबिनेटमा संस्कृति पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री र २०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा शिक्षामन्त्री बनेका थिए।
बहुदलपछि ४ पटक मन्त्री बन्ने अवसर पाएका नेता मध्येेेका एक हुन्, हृदयेश त्रिपाठी। उनी २० वर्षको अवधिमा ४ पटक मन्त्री बन्न सफल रहे। २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री बनेका त्रिपाठी २०६३ सालमा गिरिजाप्राद कोइरालाको क्याबिनेटमा उद्योग वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री बनेका थिए। त्रिपाठी २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री र २०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा संघीय मामला तथा समान्यप्रशासन मन्त्री बनेका थिए।
२०७८ वैशाख ३१ गते मन्त्रीको शपथ लिँदै हृदेयेश लगायत। त्यसबेला चप्पलमा नै शपथ लिएको भन्दै उनको चर्चा भएको थियो।
४ पटक मन्त्री बन्ने नेताको सूचीमा पर्ने अर्को नाम हो- सिद्धराज ओझा। २०४८ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा भूमिसुधार तथा व्यवस्था सहायकमन्त्री बनेका ओझा २०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा कानून तथा न्यायमन्त्री, २०५५ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा कानून तथा सञ्चारमन्त्री, २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा सामान्यप्रशासन मन्त्री र २०५६ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा भूमिसुधार तथा व्यवस्थामन्त्री बनेका थिए।
कांग्रेस नेता महेश आचार्य ४ पटक मन्त्री र एकपटक राज्यमन्त्री बनिसकेका छन्। २०४८ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा अर्थराज्यमन्त्री बनेका आचार्य २०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री बनेका थिए। आचार्य २०५६ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री, २०५८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा कृषि तथा सहकारीमन्त्री र २०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री बनेका थिए।
९ वर्षमा ४ पटक मन्त्री बन्न पाउने भाग्यमानी नेता मध्येेेका एक हुन्- लेखराज भट्ट। २०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा श्रम तथा यातायातमन्त्री बनेका उनी २०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा विज्ञान तथा प्रविधिमन्त्री र २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री बनेका थिए। २०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा पनि भट्ट वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री बनेका थिए।
राप्रपाका नेता दीपक बोहोरा पनि ४ पटक मन्त्री बनिसकेका छन्। २०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री बनेका बोहोरा २०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा श्रम तथा रोजगारमन्त्री, २०७३ सालमा प्रचण्डको सरकारमा आपूर्तिमन्त्री र २०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री बनेका थिए।
एकपटक उपप्रधान र ४ पटक मन्त्री बन्ने नेता हुन्- टोपबहादुर रायामाझी। २०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री बनेका उनी २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा स्थानीय विकास, २०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा ऊर्जामन्त्री। २०७७ सालमा ओलीकै क्याबिनेटमा ऊर्जामन्त्री बनेका थिए।
२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा पहिलो पटक मन्त्री बनेका प्रभु साह पनि चार पटक मन्त्री बनिसकेका छन्। खनालको क्याबिनेटमा उनी कानून तथा न्यायमन्त्री बनेका थिए। २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा भूमिसुधार तथा व्यवस्थामन्त्री बनेका साह २०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा सहरी विकासमन्त्री र २०७७ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा सहरी विकासमन्त्री बनेका थिए।
३ पटक मन्त्री बने ३० नेता
अशोककुमार राईः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा संसदीय व्यवस्थामन्त्री।
-२०६१ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री।
-२०७९ मा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्ड नेतृत्वको सरकारमा शिक्षामन्त्री
प्रकाशशरण महतः
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा ऊर्जामन्त्री।
-२०७३ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा परराष्ट्रमन्त्री।
-२०७९ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री
साहना प्रधानः
-२०७४ मा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा उद्योग तथा वाणिज्यमन्त्री ।
-२०५३ मा लोकेन्द्रबहादुर चन्द नेतृत्वको सरकारमा वन तथा भूसंरक्षणमन्त्री र महिला तथा समाज कल्याण ।
-२०६३ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा परराष्ट्र मन्त्री।
ढुण्डीराज शास्त्रीः
-२०४८ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवा नेतृत्वको सरकारमा पनि उद्योगमन्त्री।
-२०५५ मा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको सरकारमा उद्योग र श्रममन्त्री।
प्रदीप नेपालः
-२०५१ सालमा मनोमहन अधिकारीको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
-२०५५ मा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा जलस्रोत र स्वास्थ्यमन्त्री।
-२०६३ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा शिक्षा तथा खेलकुदमन्त्री।
अर्जुननरसिंह केसीः
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री।
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा शिक्षा र आवस तथा भौतिक योजना मन्त्री।
-२०७३ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा सहरी विकासमन्त्री।
बलबहादुर केसीः
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा युवा खेलकुद तथा संस्कृतिमन्त्री।
-२०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा आवास तथा भौतिक योजना र श्रममन्त्री।
-२०५८ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा संस्कृति नागरिक उड्ययन र पर्यटनमन्त्री।
रामकृष्ण आचार्यः
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा क्याबिनेटमा वाणिज्यमन्त्री।
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा कृषि मन्त्री।
-२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा विनाविभागियमन्त्री।
मोतिप्रसाद पहाडीः
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा भूसंरक्षणमन्त्री।
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा आपूर्तिमन्त्री।
-२०५४ सालमा सूर्यवहादुर थापाको क्याबिनेटमा पनि आपूर्तिमन्त्री।
वामदेव गौतमः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा गृहमन्त्री।
-२०६५ सालमा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको क्याबिनेटमा पनि उनी उपप्रधान तथा गृहमन्त्री।
-२०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा पनि उनी उपप्रधान तथा गृहमन्त्री।
प्रेमबहादुर सिंहः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा कानून तथा न्यायमन्त्री।
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा पनि कानून तथा न्यायमन्त्री।
-२०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा खानेपानी तथा सरसफाईमन्त्री।
ओमकार श्रेष्ठः
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा संसदीय व्यवस्था र विज्ञान तथा प्रविधिमन्त्री।
-२०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
-२०५६ मै गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा संस्कृति पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
भीमबहादुर रावलः
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री।
-२०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा रक्षामन्त्री।
रमेशनाथ पाण्डेः
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा जनसंख्या तथा वातावरणमन्त्री।
-२०५९ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
-२०६१ सालमा ज्ञानेन्द्र शाहको सरकारमा परराष्ट्रमन्त्री।
नरेन्द्रविक्रम नेम्वाङः
-२०५८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा कानून न्याय तथा संसदीय व्यवस्थामन्त्री।
-२०६३ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा कानून न्याय तथा संसदीय व्यवस्था मन्त्री।
-०६३ मा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठन भएको गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा पनि कानूनमन्त्री।
बद्रीप्रसाद मण्डलः
-२०५९ मा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा कृषिमन्त्री।
-२०६१ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
-२०६१ सालमा ज्ञानेन्द्र शाहको मन्त्रिपरिषद्मा कृषि तथा सहकारीमन्त्री।
रेणुकुमारी यादवः
-२०६० सालमा बनेको सूर्यबहादुर थापाको सरकारमा महिला बालकालिका तथा समाज कल्याणमन्त्री।
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा उनी शिक्षामन्त्री।
-२०७७ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा उनी भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री।
ईश्वर पोखरेलः
-२०६१ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा उद्योग वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री।
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा रक्षामन्त्री।
कृष्णप्रसाद सिटौलाः
-२०६३ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री।
-२०६३ सालको अन्तरिम संविधान अनुसार बनेको क्याबिनेटमा पनि गृहमन्त्री।
-२०६८ सालमा डा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा उपप्रधान रक्षा र कानूनमन्त्री।
मातृका यादवः
-२०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठीत गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा भूमी सुधार तथा व्यवस्थामन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी ओलीको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
हिसिला यमीः
-२०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठित गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा व्यवस्थामन्त्री।
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा भूमीसुधार तथा व्यवस्थामन्त्री।
उपेन्द्र यादवः
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा परराष्ट्रमन्त्री।
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा परराष्ट्रमन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा स्वास्थ्यमन्त्री।
पम्फा भुसालः
-२०६५ सालमा प्रचण्डको समान्य प्रशासन मन्त्री।
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा शान्ति तथा पुननिर्माणमन्त्री।
-२०७७ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा ऊर्जामन्त्री।
जनार्दन शर्माः
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा शान्ति तथा पुननिर्माणमन्त्री।
-२०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री।
-२०७८ सालमा देउवाकै क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री।
बालकृष्ण खाँणः
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा सिंचाई मन्त्री।
-२०७३ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा रक्षामन्त्री।
-२०७८ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री बनेका थिए।
मीनेन्द्र रिजालः
-२०६६ सालमा मावधकुमार नेपालको क्याबिनेटमा सङ्घीय मामिला, संविधान सभा, संसदीय व्यवस्था तथा संस्कृति मन्त्री।
-२०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
-२०७८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा रक्षामन्त्री।
नारायणकाजी श्रेष्ठः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा गृहमन्त्री।
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा परराष्ट्रमन्त्री।
-२०७९ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा भौतिक पूर्वाधार तथा यातायातमन्त्री, २०७९ चैत १७ गते गृह मन्त्रालयमा सरुवा।
वर्षमान पुनः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा शान्ति तथा पुननिर्माणमन्त्री।
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा ऊर्जामन्त्री।
मोहम्म ईस्तियाक राईः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा श्रम तथा यातायातमन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा शहरी विकासमन्त्री।
-२०७८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा भौतिक पूर्वधारमन्त्री।
विक्रम पाण्डेः
-२०७३ सालमा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको क्याबिनेटमा भुमिसुधार तथा व्यवस्थामन्त्री।
-२०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
-२०७९ सालमा प्रचण्डकै क्याबिनेटमा शहरी विकासमन्त्री।
५९ जना बने दोहोर्याएर
योगप्रसाद उपाध्यायः
-२०४७ सालकामा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा गृह र संचारमन्त्री।
-२०५६ सालमा किसुनजीकै सरकारमा शिक्षामन्त्री।
झलनाथ खनालः
-२०४७ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा कृषी भूमिसुधार र वनमन्त्री।
-२०५३ मा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको सरकारमा सूचना तथा संचारमन्त्री।
-२०६७ माघ २७ गते प्रधानमन्त्री।
बलबहादुर राईः
-२०४८ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा अवास तथा भौतिक योजना मन्त्री।
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा श्रममन्त्री।
तारानाथ रानाभाटः
-२०४८ सालमा गरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा कानून न्याय तथा संसदीय व्यवस्थामन्त्री।
-२०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा पनि कानून न्याय तथा संसदीय व्यवस्थामन्त्री।
शैलेजा आचार्यः
-२०४८ मा गिरिजाप्रसादको सरकारमा वन तथा भू-संरक्षण र कृषीमन्त्री।
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसादकै क्याबिनेटमा जलस्रोत मन्त्री।
शेख इद्रीसः
-२०४८ सालमा गिरिजाप्रसादको क्याबिनेटमा श्रम तथा सामाजिक कल्याणमन्त्री।
-२०५२ सालमा देउवाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
सिपी मैनालीः
-२०५१ सालमा मनमोहन अधिकारीको क्याबिनेटमा स्थानीय विकास तथा आपूर्ति मन्त्री।
-२०७२ सालमा केपी ओलीको क्याबिनेटमा उपप्रधानमन्त्री, महिला, बालबालिका तथा समाज कल्याणमन्त्री।
केपी शर्मा ओलीः
-२०५१ सालमा मनमोहन अधिकारीको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री।
-२०६३ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा उपप्रधान तथा परराष्ट्रमन्त्री।
-२०७२ र ०७४ मा प्रधानमन्त्री।
नरहरि आचार्यः
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा संसदीय व्यवस्थामन्त्री।
-२०७० सालमा शुसील कोइरालाको क्याबिनेटमा कानुन,न्याय,संविधानसभा तथा संसदीय मामिला मन्त्री।
पशुपति शमशेर जबराः
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा जलस्रोत मन्त्री।
-२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा पनि जलस्रोत मन्त्री।
फत्तेहसिंह थारुः
-२०५२ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा वाणिज्यमन्त्री।
-२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
रवीन्द्रनाथ शर्माः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री।
-२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री।
अमृतकुमार बोहराः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा स्थानीय विकासमन्त्री।
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा पनि स्थानीय विकासमन्त्री।
सलिम मिया अन्सारीः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
-२०६१ सालमा ज्ञानेन्द्र शाहको मन्त्रिपरिषद्मा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
देवीप्रसाद ओझा:
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा शिक्षामन्त्री।
-२०५९ सालमा चन्दकै क्याबिनेटमा शिक्षा तथा खेलकुदमन्त्री।
विद्यादेवी भण्डारीः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा जनसंख्या तथा वातावरणमन्त्री।
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा रक्षामन्त्री।
राजिव पराजुलीः
-२०५३ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा विना विभागीयमन्त्री।
-२०५४ सालमा सूर्यबहादुर थापाको क्याबिनेटमा विज्ञान तथा प्रविधिमन्त्री।
कुलबहादुर गुरुङः
-२०५४ सालमा सूर्यवहादुर थापाको क्याबिनेटमा शिक्षामन्त्री।
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री।
राजेन्द्रप्रसाद श्रेष्ठः
-२०५५ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा आवास तथा भौतिक योजनामन्त्री।
-२०७८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा सङ्घीय मामिला तथा सामान्य प्रशासन मन्त्री।
डा रामवरण यादवः
-२०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री।
-२०५६ सालमा गिरिजाप्राद कोइरालाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्यमन्त्री।
रामकृष्ण ताम्रकारः
-२०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा वाणिज्यमन्त्री।
-२०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा उद्योग र वाणिज्यमन्त्री।
तारणीदत्त चटौतः
-२०५६ सालमा कृष्णप्रसाद भट्टराईको क्याबिनेटमा कानून न्याय तथा संसदीय व्यवस्थामन्त्री।
-२०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा संस्कृति पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
आमोदप्रसाद उपाध्यायः
-२०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा शिक्षामन्त्री।
-२०५८ सालमा शेरबहादुर देउवाको सरकारमा शिक्षा तथा खेलकुद मन्त्री।
पाल्तेन गुरुङः
-२०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइलाको क्याबिनेटमा उनी श्रम तथा यातायात व्यवस्थामन्त्री।
-२०५८ मा देउवाको क्याबिनेटमा श्रम तथा यातायात व्यवस्थामन्त्री नै बने।
प्रकाश कोइरालाः
-२०५६ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
-२०६२ सालमा राजा ज्ञानेन्द्रको सरकारमा वातावरण, विज्ञान तथा प्रविधिमन्त्री।
नारायण सिंह पुनः
-२०५९ सालमा लोकेन्द्रबहादुर चन्दको क्याबिनेटमा भौतिक योजना तथा निर्माणमन्त्री।
-२०६१ सालमा ज्ञानेन्द्र शाहको मन्त्रिपरिषद्मा भूमीसुधार तथा व्यवस्थामन्त्री।
अष्टलक्ष्मी शाक्यः
-२०६१ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा महिला, बालबालिका तथा समाजकल्याण मन्त्री।
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
कृष्णलाल थकालीः
-२०६१ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा समान्यप्रशासन मन्त्री।
-२०६१ मै ज्ञानेन्द्र शाहको मन्त्रिपरिषद्मा समान्य प्रशासनमन्त्री।
चित्रलेखा यादवः
-२०६३ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा जलस्रोत मन्त्री।
-२०७० सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा शिक्षामन्त्री।
प्रदीप ज्ञवालीः
-२०६३ सालमा गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा संस्कृति, पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा परराष्ट्रमन्त्री।
देवप्रसाद गुरुङ:
-२०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठित गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा स्थानीय विकास मन्त्री।
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा कानून न्याय तथा संविधानसभा व्यवस्था मन्त्री।
खड्गबहादुर विश्वकर्माः
-२०६३ सालमा अन्तरिम संविधान जारी भएपछि गठित गिरिजाप्रसाद कोइरालाको क्याबिनेटमा महिला बालबालिका तथा समाजकल्याणमन्त्री।
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
रामबहादुर थापाः
–२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा रक्षामन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री।
गोपाल किराँतीः
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा संस्कृति तथा राज्य पुन:संरचनामन्त्री।
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा सङ्घीय मामिला, संविधानसभा, संसदीय व्यवस्था तथा संस्कृति मन्त्री।
महेन्द्र पासवानः
-२०६५ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा भूमी सुधार तथा व्यवस्थामन्त्री।
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
उमाकान्त चौधरीः
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री।
-२०७८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा खानेपानी तथा सरसफाइमन्त्री।
मृगेन्द्रकुमार सिंह यादवः
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा कृषि तथा सहकारीमन्त्री।
-२०७८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा कृषि तथा पशुपंक्षी विकासमन्त्री।
लक्ष्मणलाल कर्ण:
-२०६६ सालमा माधवकुमार नेपालको क्याबिनेटमा विनाविभागीयमन्त्री।
-२०७७ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा भूमी व्यवस्था सहकारी तथा गरिवि निवारणमन्त्री।
अग्निप्रसाद सापकोटाः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
-२०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा वन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
रघुवीर महासेठः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा सिंचाईमन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा भौतिक पूर्वधार तथा यातायातमन्त्री।
गोकर्ण विष्टः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा ऊर्जामन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा श्रम , रोजगार, तथा सामाजिक सुरक्षा मन्त्री।
घनश्याम भुसालः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा विना विभागीयमन्त्री।
-२०७६ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा कृषिमन्त्री।
पोष्टबहादुर बोगटीः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा ऊर्जामन्त्री।
लोकेन्द्र विष्टः
-२०६७ सालमा झलनाथ खनालको क्याबिनेटमा स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री।
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा नागरिक उड्ययनमन्त्री।
अनीलकुमार झाः
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
-२०७८ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा खानेपानीमन्त्री।
राजकिशोर यादवः
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
-२०७८ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा उद्योग वाणिज्य तथा आपूर्ति।
राधा ज्ञवालीः
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा विनाविभागीयमन्त्री।
-२०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा ऊर्जामन्त्री।
एकनाथ ढकालः
-२०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा सहकारी तथा गरिवी निवारणमन्त्री।
-२०७२ सालमा केपी ओलीको क्याबिनेटमा शान्ति तथा पुननिर्माणमन्त्री।
सूर्यमान गुरुङः
– २०६८ सालमा बाबुराम भट्टराईको क्याबिनेटमा संघीय मामिला तथा स्थानीय विकासमन्त्री।
-२०७३ सालमा प्रचण्डको क्याबिनेटमा श्रम तथा रोजगारमन्त्री।
डा नारायण खड्काः
-२०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा सहरी विकासमन्त्री।
-२०७८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा परराष्ट्रमन्त्री।
खगराज अधिकारीः
-२०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा स्वास्थ्य तथा जनसंख्यामन्त्री।
-२०७७ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा गृहमन्त्री।
लालबाबु पण्डितः
-२०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा सामान्य प्रशासनमन्त्री।
-२०७४ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा सङ्घीय मामिला तथा सामान्य प्रशासनमन्त्री।
सुनीलबहादुर थापाः
-२०७० सालमा सुशील कोइरालाको क्याबिनेटमा वाणिज्य तथा आपूर्तिमन्त्री।
-२०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा उद्योगमन्त्री।
रेखा शर्माः
-२०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा सामान्य प्रशासनमन्त्री।
-२०७९ सालमा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
जयन्त चन्दः
-२०७२ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा वाणिज्य मन्त्री।
-२०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा आपूर्तिमन्त्री।
गौरिशंकर चौधरीः
-२०७३ सालमा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको क्याबिनेटमा कृषिमन्त्री।
-२०७७ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा श्रममन्त्री।
ज्ञानेन्द्रबहादुर कार्कीः
-२०७४ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा अर्थमन्त्री।
-२०७८ सालमा देउवाकै क्याबिनेटमा सूचना तथा सञ्चारमन्त्री।
ज्वालाकुमारी साहः
-२०७८ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा कृषिमन्त्री।
-२०७९ सालमा पुष्पकमल दाहाल प्रचण्डको क्याबिनेटमा पनि कृषि तथा पशुपंक्षी विकासमन्त्री।
प्रेम आलेः
-२०७७ सालमा केपी शर्मा ओलीको क्याबिनेटमा वन मन्त्री।
-२०७८ सालमा शेरबहादुर देउवाको क्याबिनेटमा पर्यटन तथा भू-संरक्षणमन्त्री।
जसले एक पटक मात्रै पाए अवसर
महेन्द्रनारायण निधि, मार्शल जुलुम शाक्य, निलाम्बर आचार्य, देवेन्द्रराज पाण्डे, मथुराप्रसाद श्रेष्ठ, अच्युत राज रेग्मी, केशरजंग रायमाझी, वासुदेव रिसाल, जगन्नाथ आचार्य, रामहरि जोशी, महेश्वरप्रसाद सिंह, मोदनाथ प्रश्रित, पद्मरत्न तुलाधर, भीमबहादुर तामाङ, लीला कोइराला, पद्मसुन्दर लावती, सिद्धिलाल सिंह, मुकुन्द न्यौपाने, केशवप्रसाद बडाल, भीमबहादुर कडायत, रामेश्वर राय यादव,
प्रेमप्रसाद भट्टराई, ज्योतिन्द्रमोहन चौधरी, मेहन्द्र राय, रामविलास यादव, प्रेमबहादुर भण्डारी,पाल्टेन गुरुङ, विपिन कोइराला, आनन्दप्रसाद ढुंगाना, सीतानन्द राय, त्रिलोचन ढकाल, केशवलाल श्रेष्ठ, यमलाल कँडेल,हेमराज राई, अम्बिका साँवा,सुरेन्द्रप्रसाद चौधरी,शिवराज जोशी,प्रेमलाल सिंह, हृषिकेश गौतम, राजेन्द्र भट्ट मायालु, नरेन्द्र विक्रम शाह, धर्मबहादुर थापा, गोरेबहादुर खपाङ्गी, डा उपेन्द्र देवकोटा, नारायणसिंह पुन, बद्रिनारायण बस्नेत, कमलप्रसाद चौलागाईं, कुवेरप्रसाद शर्मा, महेशलाल प्रधान,दीपक ज्ञवाली, हरिबहादुर बस्नेत, भेषबहादुर थापा, मोहम्मद मोहसिन,
दीपकुमार उपाध्याय,युवराज ज्ञवाली,जोगमेहर श्रेष्ठ,होमनाथ दाहाल, रघुजी पन्त, वाचस्पति देवकोटा,टेकबहादुर चोख्याल, तुल्सी गिरी, कीर्तिनिधि विष्ट, बुद्धिराज वज्राचार्य, दुर्गा श्रेष्ठ,टंक ढकाल, दानबहादुर शाही, खड्गबहादुर जीसी, रामनारायण सिंह, मधुकर शमशेर राणा, निरञ्जन थापा, केशरबहादुर थापा,प्रभुनारायण चौधरी, राजेन्द्र पाण्डे, मंगलसिद्धि मानन्धर,अमिक शेरचन, पृथ्वीसुब्बा गुरुङ, छविलाल विश्वकर्मा, जगतबहादुर बोगटी, गोपाल शाक्य,किरण गुरुङ,रामचन्द्र झा, गणेश शाह, रामचरण थारू,
सुजाता कोइराला, सुरेन्द्र पाण्डे,शंकर पोखरेल,रकम चेम्जोङ, पूर्णकुमार शेर्मा लिम्बू,प्रभाकर प्रधानांग, डम्बर श्रेष्ठ,गणेश तिवारी,ठाकुरप्रसाद शर्मा, सर्वदेवप्रसाद ओझा,गंगालाल तुलाधर,भानुभक्त जोशी,युवराज कार्की, विश्वनाथ साह, जयपुरी घर्ती, रामचरण चौधरी, हितबहादुर तामाङ, हरिनारायण यादव, सुनीलकुमार मानन्धर, खगेन्द्र प्रसाद प्रसाईं, ओनसरी घर्ती, विजयकुमार यादव,
दीनानाथ शर्मा, भीमप्रसाद गौतम, वृजेशकुमार गुप्ता, हेमराज तातेड, नन्दन कुमार दत्त, कमला रोका, राजलाल यादव, मुहम्मद वकील मुसलमान, दानबहादुर कुर्मी चौधरी, सरिता गिरी, कल्पना धमला, सत्य पहाडी, मालवरसिंह थापा, अकवल अहमद साह, परशुराम खापुङ, चन्द्रदेव जोशी, डा केशवमान शाक्य, कुमार बेल्वासे, यदुंश झा, बद्रीप्रसाद न्यौपाने, माधवप्रसाद घिमिरे, हरिप्रसाद न्यौपाने,
ऋद्धिबाबा प्रधान, विद्याधर मल्लिक, माधवप्रसाद पौडेल, शंकरप्रसाद कोइराला, छविराज पन्त, टेकबहादुर थापा, रामकुमार श्रेष्ठ, उमाकान्त झा, नारायण प्रकाश साउद, महेन्द्र बहादुर पाण्डे, भीम प्रसाद आचार्य, दलबहादुर राना, कर्णबहादुर थापा, हरिप्रसाद पराजुली, पुरुषोत्तम पौडेल, निलम केसी (खड्का), चित्रवहादुर के.सी., अग्नि प्रसाद खरेल, सोमप्रसाद पाण्डे, सत्यनारायण मण्डल,
हरिबोल गजुरेल, रामकुमार सुब्बा, रामजनम चौधरी, गणेशमान पुन, उमेश यादव, शेरधन राई, शान्ता मानवी, विसेन्द्र पासवान, आनन्दप्रसाद पोखरेल, शिवलाल थापा, महेश बस्नेत, रमेश लेखक, दलजित श्रीपाइली, जयदेव जोशी, हितराज पाण्डे, सुरेन्द्रकुमार कार्की, धनिराम पौडेल, अजयशंकर नायक, केशवकुमार वुढाथोकी, रोमी गौचन थकाली, सीतादेवी यादव, जीवनबहादुर शाही, दीपक गिरी,
नवीन्द्रराज जोशी, शंकर भण्डारी, गगनकुमार थापा, हृदयराम थानी, फरमुल्लाह मन्सुर, दिलनाथ गिरी, जितेन्द्रनारायण देव, गोपाल दहित, मोहनबहादुर बस्नेत, रामकृष्ण यादव, अम्बिका बस्नेत, वीरबहादुर बलायर, मीनबहादुर विश्वकर्मा, यज्ञबहादुर थापा, भीमसेनदास प्रधान, सञ्जयकुमार गौतम, राजेन्द्रकुमार के.सी., टेकबहादुर बस्नेत, शिवकुमार मण्डल, महेन्द्रबहादुर शाही, आशा कोइराला,
सन्तकुमार थारु, मिथिला चौधरी, विक्रमबहादुर थापा, थममाया थापा, डा. युवराज खतिवडा, जगतबहादुर सुनार, रविन्द्रप्रसाद अधिकारी, शेरबहादुर तामाङ, चक्रपाणी खनाल, बीना मगर, पद्माकुमारी अर्याल, गोकुलप्रसाद वाँस्कोटा, कृष्णगोपाल श्रेष्ठ, भानुभक्त ढकाल, उमाशंकर अरगरिया, मणिचन्द्र थापा, वसन्तकुमार नेम्बाङ, बिमलप्रसाद श्रीवास्तव, पार्वत गुरुङ, नैनकला थापा,
डा. शिवमाया तुम्बाहाङफे, लिलानाथ श्रेष्ठ, गणेशसिंह ठगुन्ना, गणेशकुमार पहाडी, नारदमुनी राना, जुलीकुमारी महतो, चन्दा चौधरी, दावा लामा तामाङ, एकवाल मियाँ, विरोध खतिवडा, दिलेन्द्र प्रसाद बडू, देवेन्द्र पौडेल, उमा रेग्मी, शशी श्रेष्ठ, रामकुमारी झाँक्री, गजेन्द्रबहादुर हमाल, रामसहाय यादव, कृष्णकुमार श्रेष्ठ, महेश्वर जङ्ग गहतराज, भवानी खापुङ, गोविन्द प्रसाद शर्मा, जीवनराम श्रेष्ठ,
मेटमणि चौधरी, शेरबहादुर कुँवर, प्रदीप यादव, रबि लामिछाने, राजेन्द्रप्रसाद लिङ्देन, दामोदर भण्डारी, राजेन्द्रकुमार राई, अब्दुल खान, डा. विमला राई पौड्याल, पदम गिरी, भगवती चौधरी, हरिप्रसाद उप्रेती, सुदन किराती, अमनलाल मोदी, शिशिर खनाल, डोलप्रसाद अर्याल, ध्रुवबहादुर प्रधान, सीता गुरुङ, रमेश रिजाल, वेदुराम भुसाल, प्रकाश ज्वाला, रञ्जिता श्रेष्ठ।
२२ जना बने ५० पटक राज्यमन्त्री
३२ वर्षमा बनेका राज्यमन्त्रीको संख्या २५८ छ। जसमध्येेे २०८ जना एकपटक मात्रै राज्यमन्त्री बन्दा २२ जनाले कम्तीमा दुई पटक राज्यमन्त्रीका रूपमा शपथ लिएका छन्। यी २२ जनाले मात्र दोहोरिँदा/तेहरिँदा ५० पटक राज्यमन्त्री बनेका छन्।
सबैभन्दा धेरै पटक राज्यमन्त्री भक्तबहादुर रोकाया र रामबहादुर गुरुङ बने। उनीहरु ४/४ पटक राज्यमन्त्री बनेका थिए। यस्तै शिवराज जोशी र भक्तबहादुर बलायर, पाल्तेन गुरुङ, विष्णुविक्रम थापा, खोभारी राय, प्रेमबहादुर भण्डारी, नरेशबहादुर सिंह र मिर्जा दिलसाग वेग छन्। यसैगरी २ पटक राज्यमन्त्री बन्नेमा मीना पाण्डे, देवेन्द्रराज कँडेल, भक्तबहादुर बलायर, मोहम्मद अफताब आलम, कमला पन्त, दीलेन्द्रप्रसाद बडू, सुरेन्द्र हमाल, गोपाल राई, रमेश लेखक र ज्ञानेन्द्रबहादुर कार्की छन्। यसैगरी रामबच्चन अहिर यादव, सरोजकुमार यादव र कुन्तीकुमारी शाही पनि दुई पटक राज्यमन्त्री बनेका छन्।
को-को बने एकपटक राज्यमन्त्री?
रामवरण यादव, महेश आचार्य, ऐश्वर्यलाल प्रधानांग, रामकृष्ण ताम्राकार, वीरमणी ढकाल, विजयकुमार गच्छदार, लक्ष्मणप्रसाद घिमिरे, अशोक कुमार राई, सलिम मियाँ अन्सारी, प्रेमसिंह धामी, सुवासचन्द्र नेम्बाङ, भीम रावल, हरि पाण्डे, शान्तिशम्शेर राणा, महेन्द्र राय, चीनकाजी श्रेष्ठ, गोपालजीजंग शाह, हस्तबहादुर मल्ल, दीपक बास्कोटा, छविप्रसाद देवकोटा, अनिश अन्सारी,
शरदसिंह भण्डारी, रामकृष्ण आचार्य, मोतीप्रसाद पहाडी, रकम चेम्जोङ, भरतकुमार प्रधान, तुलबहादुर गुरुङ, भोजराज जोशी, महेश चौधरी, महेन्द्र राय यादव, पाल्टेन गुरुङ, ज्योतेन्द्र मोहन चौधरी, पद्मनारायण चौधरी, रेवतीप्रसाद भुसाल, मणी लामा, महेन्द्र यादव, कमलेश शर्मा, बज्र किशोर सिंह, जयप्रकाश गुप्ता, दीपकुमार उपाध्याय, अमरराज कैनी, गोविन्दनाथ उप्रेती, जगतबहादुर बोगटी,
सुरेन्द्रप्रसाद चौधरी, राजेन्द्र खरेल, गंगाधर लम्साल, गोविन्दबहादुर शाह, वलदेव शर्मा मजगैया, नरेन्द्र विक्रम नेम्वाङ, सुरेश मल्ल, तीर्थराम डंगोल, कृष्णप्रसाद सिटौला, हरीप्रसाद सापकोटा, महादेव गुरुङ, बेनुपराज प्रसाईँ, पुष्कर ओझा, शिवकुमार बस्नेत, रामजनम चौधरी, दुर्योधन सिंह, नारायण शर्मा पौडेल, अर्जुन जंगबहादुर सिंह, लक्ष्मणप्रसाद मेहता, सुशीला स्वाँर, हरिनारायण साउद,
केशव थापा, सर्वधन राई, मोहनबहादुर बस्नेत, भरतबहादुर शाह, रेणुकुमारी यादव, ठाकुरप्रसाद शर्मा, कृष्णगोपाल श्रेष्ठ, बालकृष्ण खाँण, उर्वादत्त पन्त, डा वंशीधर मिश्र, प्रतिभा राणा, डा रूप ज्योति, याङकिला शेर्पा, बिनोद कुमार शाह, छक्क बहादुर लामा, गोल्छे सार्की, जगत गौचन, निक्ष सम्शेर राणा, सिनेट श्रेष्ठ, रविन्द्र खनाल, ब्रजेशकुमार गुप्ता, डा दुर्गा पोखरेल, श्री शशमशेर राणा,
उर्मिला अर्याल, मानबहादुर विश्वकर्मा, धर्मनाथप्रासद शाह, रामचन्द्र यादव, इन्द्रबहादुर गुरुङ, मोहनसिंह राठौर, गणेशबहादुर खड्का, डिल्लीबहादुर महत, जीतबहादुर दर्जी, चन्द्रसिंह भट्टराई, खड्गबहादुर बस्याल, दानबहादुर कुर्मी चौधरी, मानबहादुर शाही, इन्द्रप्रसाद ढुङ्गेल, सञ्जयकुमार शाह, करिमा वेगम, शत्रुघप्रसाद सिंह कोइरी, गोविन्द चौधरी, शत्रुघन महतो, दलवहादुर सुनार, रामजी शर्मा, डम्वर साम्वाहाम्फे,
भगवती चौधरी, हकिकुल्लाह खाँ, देवी खड्का, धर्मशिला चापागाई, ध्रुव आङदाम्बे लिम्वु, नन्दनकुमार दत्त, राधा ज्ञवाली, ल्यारकाल लामा, दिलीप महर्जन, विष्णुप्रसाद चौधरी, सूर्यमान दोङ, लीला भण्डारी, गोपी आछामी, घनश्याम यादव, ज्वाला साह, सुष्मा शर्मा, हरिराज लिम्बु, सुनिताकुमारी महतो, भीमराज चौधरी राजबंशी, लक्ष्मण महतो, दुर्गादेवी महतो (धानुक), काशी देवी झा,
ईश्वर दयाल मिश्र, अरविन्द साह, रमणी राम, सुरीताकुमारी साह, ओमप्रकाश यादव, टेकबहादुर गुरूङ, गिरी बहादुर केसी, मेघराज नेपाली (निषाद), मो मुस्ताक आलम, विक्रमबहादुर थापा, दिनेशचन्द्र यादव, दामोदर भण्डारी, बलबहादुर महत, नरदेवी पुन मगर, मञ्जुकुमारी चौधरी, दीपनारायण शाह, श्रीप्रसाद जवेगु, सत्यनारायण भगत, राधिका तामाङ, धनमाया वि.क., दिर्घराज भाट,
सिताराम महतो, तारामान गुरुङ, सुरेन्द्रराज आचार्य, सुवर्ण ज्वारचन, ईन्द्रबहादुर बानियाँ, दिलिप खवास गच्छदार, दीपक खड्का, कन्चन चन्द्र बादे, मिठु मल्ल नेपाली, मोहम्मद जाकिर हुसेन, रामसिंह यादव, श्यामकुमार श्रेष्ठ, शम्भुलाल श्रेष्ठ, कर्णबहादुर बि.क., छमबहादुर गुरुङ, गोमा कुवँर, वाङदी शेर्पा, सीता गुरुङ, सरिता प्रसाई, शेषनाथ अधिकारी, नरबहादुर चन्द, अब्दुल रज्जाकगद्दी,
तप्तबहादुर विष्ट, अमरसिंह पुन, दिलमान पाख्रिन, उदयशम्सेर राणा, डिल्लीबहादुर चौधरी, तेजुलाल चौधरी, चम्पादेवी खड्का, जनकराज चौधरी, सुमित्रा थरुनी, यसोदा कुमारी लामा, रेशम लामा, विराज विष्ट, कमला देवी शर्मा, भाष्कर भद्रा, शुशीलकुमार श्रेष्ठ, कान्ता भट्टराई, धनबहादुर बुढा, रामकुमारी चौधरी, नवराज रावत, रामविर मानन्धर, विमला वि.क., चन्द्रकान्त चौधरी, रेणुका गुरूङ, आशाकुमारी वि.क., गोकुल बास्कोटा, उमेश श्रेष्ठ, भवानीप्रसाद खापुङ, हिराचन्द्र केसी , बोधमायाकुमारी यादव, सुशिला सिर्पाली ठकुरी, डा. तोसिमा कार्की, दिपक बहादुर सिंह।
८७ जना सहायकमन्त्री बन्दा ४ जनाले दोहोरिए
३२ वर्षमा ८७ जना सहायकमन्त्री बनेका छन्। जसमध्येेे ७९ जना एकपटक मात्रै मन्त्री बन्दा चार जना २/२ पटक सहायकमन्त्री बनेका छन्। दोहोर्याएर सहायक मन्त्री बन्नेमा हस्तबहादुर मल्ल, रामजनम चौधरी, मोहम्मद अफताब आलम र हरिशंकर परियार छन्।
यी हुन् एकपटक सहायकमन्त्री बनेका व्यक्ति
सिद्धराज ओझा, दीनबन्धु अर्याल, शिवराज जोशी, सुरेन्द्रप्रसाद चौधरी, हस्तबहादुर मल्ल, दिलेन्द्रप्रसाद बडू, दिवाकरमान शेरचन, गणेशबहादुर खड्का, दुर्येधन चौधरी, रामचन्द्र कुशवाह, सुरेशचन्द्रदास यादव, मीनबहादुर खत्री, मिर्जा दिलसाद वेग, ज्योतेन्द्रमोहन चौधरी, नरेशबहादुर सिंह, शान्ति समशेर राणा, प्रेमबहादुर भण्डारी, महेन्द्र राय, सर्वेन्द्रनाथ शुक्ला, राजीव पराजुली,
चीनकाजी श्रेष्ठ, गोपालजीजंग शाह, दीपक बाँस्कोटा, छविप्रसाद देवकोटा, पाल्तेन गुरुङ, खोभारी राय, अनिश अन्सारी, विष्णुविक्रम थापा, सुरेन्द्र हमाल, सुशीलमान शेरचन, केशवबहादुर चन्द, कमला पन्त, रामचन्द्र अधिकारी, देवबहादुर पौडेल क्षेत्री, यज्ञराज न्यौपाने, झलकनाथ वाग्ले, लक्ष्मीनारायण चौधरी, सुरेन्द्र बलायर, अर्जुनजंगबहादुर सिंह, नरेन्द्र विक्रम नेम्वाङ, सर्वधन राई, नारायण सिंह पुन,
रामहरी ढुंगेल, केशरमान रोक्का, रोमी गौचन, महेन्द्रकुमार राय, जनकराज गिरी, प्रकाशबहादुर गुरुङ, डिल्लीराज शर्मा, नगेन्द्रकुमार राय, सावित्री बोगटी, दिलबादुर लामा, वीरेन्द्रकुमार कनौडिया, अजयकुमार चौरसिया वरै, अनुराधा कोइराला, गोपाल दहित, रविभक्त श्रेष्ठ, जगतबहादुर गुरुङ, रवीन्द्र खनाल, डा असर्फी शाह, प्रकाश चित्रकार परियार, उमाकान्त चौधरी, लालबहादुर विश्वकर्मा,
भीमकुमारी बुढामगर, विनोदकुमार शाह, गोविन्द चौधरी, यज्ञबहादुर बुढाथोकी, तोरणबहादुर गुरुङ, रोशना कार्की, भुवन पाठक, राजेशकाजी श्रेष्ठ, टेकनारायण राजवंशी, प्रतापराम लोहार, सोनेलाल यादव, कलावतीदेवी दुसाध, चन्दा चौधरी, दिनेश श्रेष्ठ, रेशमबहादुर लामा।
(यो सामग्री तयार पार्न विभिन्न मितिमा प्रकाशित राजपत्र, प्रधानमन्त्री कार्यालय, नेपालका मन्त्री र सांसदहरू (पुस्तक)लगायतको सहयोग लिइएको छ।) - नेपाल क्लिक्स
प्रतिक्रिया