ताजा अपडेट
राज्य र समाजको गालामा गतिलो झापड
हास्य–व्यङ्ग्यका क्षेत्रमा आफ्नो भविष्य अर्थात् क्यारियरका लागि सङ्घर्ष गरिरहेका प्रदेश २ बाराका आदर्श यतिखेर पिता विनोदको असामयिक देहावसानका कारण शोक र पीडा बेहोर्न बाध्य छन् । कन्टिर–बाबू अमर आत्माप्रति हार्दिक श्रद्धाञ्जली तथा शोक–सन्तप्त परिवारजनमा समवेदना व्यक्त गर्छन् ।
विनोदजी जीवितै हुँदा उनको उपचारका लागि केही सहयोग गर्न नसकेकोमा कन्टिर–बाबूलाई केही पछुतो पनि भइरहेको छ । सँगसँगै निषेधाज्ञाबीच विनोदजी र विनोदजीजस्ता नेपालीको उपचारका लागि बेलामा कुनै सिन्को नभाँच्ने सङ्घीय र प्रदेश सरकारका तोरीहरूको ताल देखेर उनी क्षुब्ध पनि छन् ।
कोरोनालगायत अनेकथरि विकृतिको भाइरसले गाँजेको यो देशमा पछिल्लो समयमा आदर्शका अभिव्यक्ति सामाजिक सञ्जालमा भाइरल भइरहेको कन्टिर–बाबूले अनुभव गरेका छन् । पिताको मिर्गौलाको प्रत्यारोपणका सन्दर्भमा राजधानीका अस्पताल, कानुन तथा शक्तिका दृष्टिले महत्त्वपूर्ण ठानिने व्यक्ति र मिडियाका दैलो चहारेर जोडजोडले कराउँदै आफ्नो पीडा व्यक्त गर्दा पनि बेलामा कसैले सुनेन । तर विनोदजीको दैहिक अवसानपछि भने सारा समाज चुकचुकाइरहेको छ ।
कन्टिर–बाबूको ठहर छ– विनोदजीको यो असामयिक मृत्युलाई कुनै हालतमा पनि स्वाभाविक मान्न सकिन्न । प्रश्न छ– कानुनी झमेलाका कारण उनको मृत्यु भएको हो भने यसलाई राज्यले गरेको हत्या भन्ने कि नभन्ने ? कन्टिर–बाबू भन्छन्– अवश्य पनि यो त राज्य सिर्जित बाध्यताले निम्त्याएको कानुनी हत्या हो ।
जनउत्तरदायी सरकार नभएपछि हुने भनेकै हुनेखाने, शक्तिशालीहरूकै तावेदारी र शक्तिहीन, सीमान्त्कृतको उपेक्षा हो । विनोदजीको मृत्यु यसै कुराको पछिल्लो उदाहरण हो ।
यस देशका प्रधानमन्त्रीले दुई–दुई पटक मिर्गौला प्रत्यारोपण गर्दा कुनै कानुन बाधक नहुने अनि सबै कानुन जनसामान्यले मात्रै मान्नुपर्ने ? आदर्शकी सानीआमा, जो भारतमा बस्छिन्, भिनाजुलाई मिर्गौला दान गर्न तयार थिइन् तर यस देशको आग्रही कानुन, अस्पताल र चिकित्सकको उदासीनताका कारण प्रत्यारोपण हुन सकेन किन ? कन्टिर–बाबू सोध्छन– छ कसैसँग यसको जवाफ ?
कानुन परिवर्तन गरेर भए पनि नागरिकको ज्यान जोगाउन राज्य सक्रिय भए पो राज्य हुनुको अनुभूति हुन्छ । तर टाउको गन्ती गरेर राजनीति गर्न पल्केका नेपाल राज्य सञ्चालकका लागि विनोदहरूको जीवन र मृत्युले के नै अर्थ राख्छ ? कन्टिर–बाबूको प्रश्न छ– अनागरिकलाई नागरिक बनाउने नाममा तत्काल अध्यादेश ल्याउन सक्ने सरकारले भइरहेका नागरिकको रक्षाका लागि अध्यादेश ल्याउन सक्दैनथ्यो ? कानुनको अभावमा मृत्युवरण गर्न बाध्य हुनुपरेको ठाउँमा नागरिक हुनु र नहुनुको के नै अर्थ रह्यो ?
घटना जे नहुनुपर्ने थियो, भयो । तर विनोदजीको मृत्यु कुनै चानचुने घटना होइन । अपराधी राज्य र समाजको गालामा गतिलो झापड हो । यस घटनाबाट पाठ सिकेर भविष्यमा कोही नेपालीले यस्तो मृत्यु बेहोर्न बाध्य हुन नपरोस् भन्नका लागि सबै जुट्नु उनीप्रति सच्चा श्रद्धाञ्जली हुनेछ । कन्टिर–बाबू यस कार्यमा जुट्ने प्रतिबद्धता व्यक्त गर्छन् ।
कोशी अनलाईन बाट साभार
प्रतिक्रिया